آذر ماه برای دانشجو و جامعه دانشگاهیان، سالهاست که بر تارک تاریخ می درخشد. از آذر ۳۲ و شلیک تیرهای نیروهای امنیتی به دانشجویان در مقابل دانشکده فنی دانشگاه تهران و مجروح شدن تعداد زیادی از دانشجویان و به شهادت رسیدن احمد قندچی، آذر( مهدی) شریعت رضوی و مصطفی بزرگ نیا از دانشجویان این دانشگاه در اعتراض به مشکلات اجتماعی کشور و از سرگیری روابط ایران با بریتانیا و دیدار رسمی ریچارد نیکسون معاون رییس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا در دانشگاه تهران، دههها می گذرد اما همچنان در آسمان حیات جنبش دانشجویی این رویداد خودنمایی میکند و نقطه عطف و نماد هویت بخشی به دانشجو و دانشگاه است که در صحنه معادلات سیاسی کشور تاثیر گذاشت و هنوز که هنوز است یک نمونه عالی برای نشان دادن نقش دانشجویان به عنوان گروههای پیش قراول در جامعه تلقی میشود از این رو این جملات دکتر علی شریعتی در دفاع از این اقدام دانشجویان شهید که گفت: ” آنها نخواستند ـ همچون دیگران ـ کوپن نانی بگیرند و از پشت میز دانشگاه، به پشت پاچال بازار بروند و سر در آخور خویش فرو برند. از آن سال، چندین دوره آمدند و کارشان را تمام کردند و رفتند، اما این سه تن ماندند تا هر که را میآید، بیاموزند، هرکه را میرود، سفارش کنند آنها هرگز نمیروند، همیشه خواهند ماند، آنها «شهید» هستند. این «سه قطره خون» بر چهره دانشگاه ما، همچنان تازه و گرم است. ” بی گمان، گواه اثرگذاری دانشجویان در سپهر سیاست ایران است. اگر چه شاهد تغییرات مهمی در نگرش و رفتار جنبش دانشجویی هستیم اما مسئولیت دانشجویان در قبال جامعه در راستای آرمان های عدالتخواهانه و استقلال طلبانه برکسی پوشیده نیست زیرا دانشجو همواره به عنوان طبقه پیشرو و پیشاهنگ و زبده و بانشاط در پیکره اجتماع محسوب شده و در سازندگی آینده و ترسیم حرکت عمومی جامعه، بیش از سایر افراد جامعه، نقش داشته و دارد؛ البته این نقش آفرینی مشروط بر آن است که به قدر توان بر دانش و مهارت خود بیفزاید و در کنار علم آموزی و کسب دانش و تخصص، بر مسیر حرکت دیگران به سوی آگاهی و تعالی اثرگذار باشد .
بدیهی است؛ انقلاب اسلامی بر بستر دانشگاه بالیده و پایدار مانده و حقطلبی، عدالتجویی و استقلالخواهی، میراث راست اندیشی دانشجویان و آرمانگرایی آنان است اگر چه اینک دانشگاه خاموش است و اعضایش – چه دانشجو و چه استاد – برای پیشاهنگی و پیشقراولی، آن طور که باید و شاید احساس تکلیف نمیکنند ورفتارشان چندان امیدبخش و تضمین کننده آینده نیست اما در شرایط فعلی لازم است دانشجویان و دانشگاهیان به عنوان وجدان های بیدار و انسان های شجاع و روح های سالم، مسئولیت اجتماعی خویش را در برابر جامعه ایفا کنند و با علم آموزی و یافتن قدرت تحلیل نسبت به مسائل و جریان های مهم کشور در قالب گفتمان غالب نظام در کنار مردم باشند آرمان خواهانه و عدالت طلبانه مسیر تعالی کشور را هموار کنند.
در واقع پویایی و استقلال رأی و دقت در وقت و عمر و عمل به وظیفه درراستای تحقق آرمان و ماموریت اصلی دانشگاه یعنی کمک به پیشرفت و توسعه کشور و کسب علم و روانسازی چرخ تولید و صنعت کشور، که باید مورد توجه دانشجویان باشد زیرا آنان موتور طراحی راهکارها، ارائه سیاست ها، برنامه ریزی و در نهایت موتور تداوم انقلاب به شمار می روند از این رو باید با توجه به نقش اساسی آنان در حرکت فکری – علمی و مهندسی فرهنگی کشور جایگاه دانشجویان و دانشگاهیان را بهتر تعریف و تریسم کرد تا همانند گذشته دانشجویان به عنوان قشری اثرگذار در جامعه زمینهساز تعالی و ارتقا باشند.
بی گمان امروز نیزدانشجویان مرکز آموزش عالی کاشمر در کنار جامعه دانشگاهی کشور با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای ۱۶ آذر ۱۳۳۲ با درک درست و داشتن بینش و بصیرت در مسائل مختلف، با تداوم راه استکبار و استعمار ستیزی ضمن ادامه راه آن سه آذر اهورایی، تلاش می کنند در راستای پیشرفت و توسعه کشور ثمربخش باشند.
🕒 آخرین بروزرسانی: ۱۴۰۰/۰۹/۱۵
