به یاد سه آذر اهورایی 

آذر ماه برای دانشجو و جامعه دانشگاهیان، سالهاست که بر تارک تاریخ می درخشد. از آذر ۳۲ و  شلیک تیرهای نیروهای امنیتی به دانشجویان در مقابل دانشکده فنی دانشگاه تهران و مجروح شدن تعداد زیادی از دانشجویان و به شهادت رسیدن احمد قندچی، آذر( مهدی) شریعت رضوی و مصطفی بزرگ نیا از دانشجویان این دانشگاه در اعتراض به مشکلات اجتماعی کشور  و از سرگیری روابط ایران با بریتانیا و دیدار رسمی ریچارد نیکسون معاون رییس جمهور وقت ایالات متحده آمریکا در دانشگاه تهران، دهه‎ها می گذرد اما  همچنان در آسمان حیات جنبش دانشجویی این رویداد خودنمایی می‎کند و نقطه عطف و نماد هویت بخشی به دانشجو و دانشگاه است که در صحنه معادلات سیاسی کشور تاثیر گذاشت و هنوز که هنوز است یک نمونه عالی برای نشان دادن نقش دانشجویان به عنوان گروه‎های پیش قراول در جامعه تلقی می‌شود از این رو این جملات دکتر علی شریعتی در دفاع از این اقدام  دانشجویان شهید که  گفت: ” آنها نخواستند ـ همچون دیگران ـ کوپن نانی بگیرند و از پشت میز دانشگاه، به پشت پاچال بازار بروند و سر در آخور خویش فرو برند. از آن سال، چندین دوره آمدند و کارشان را تمام کردند و رفتند، اما این سه تن ماندند تا هر که را می‏آید، بیاموزند، هرکه را می‌رود، سفارش کنند آنها هرگز نمی‌روند، همیشه خواهند ماند، آنها «شهید» هستند. این «سه قطره خون» بر چهره دانشگاه ما، همچنان تازه و گرم است. ”  بی گمان، گواه اثرگذاری دانشجویان در سپهر سیاست ایران است. اگر چه شاهد تغییرات مهمی در نگرش و رفتار جنبش دانشجویی هستیم اما مسئولیت دانشجویان در قبال جامعه  در راستای آرمان های عدالتخواهانه و استقلال طلبانه برکسی پوشیده نیست زیرا دانشجو همواره به عنوان  طبقه پیشرو و پیشاهنگ و زبده و بانشاط در پیکره اجتماع محسوب شده و در سازندگی آینده و ترسیم حرکت عمومی جامعه، بیش از سایر افراد جامعه، نقش داشته و دارد؛ البته این نقش آفرینی مشروط بر آن است که به قدر توان بر دانش و مهارت خود بیفزاید و در کنار علم آموزی و کسب  دانش و تخصص، بر مسیر حرکت دیگران به سوی آگاهی و تعالی اثرگذار باشد .
بدیهی است؛ انقلاب اسلامی بر بستر دانشگاه بالیده و پایدار مانده و حق‌طلبی، عدالت‌جویی و استقلال‌خواهی، میراث راست اندیشی دانشجویان و آرمانگرایی آنان است اگر چه اینک دانشگاه خاموش است و اعضایش – چه دانشجو و چه استاد – برای پیشاهنگی و پیشقراولی، آن طور که باید و شاید احساس تکلیف نمی‌کنند  ورفتارشان چندان امیدبخش و تضمین کننده آینده نیست اما در شرایط فعلی لازم  است دانشجویان  و دانشگاهیان  به عنوان وجدان های بیدار و انسان های شجاع و روح های سالم، مسئولیت اجتماعی خویش را در برابر جامعه ایفا کنند و با علم آموزی و یافتن قدرت تحلیل نسبت به  مسائل و جریان های مهم کشور در قالب گفتمان غالب نظام در کنار مردم باشند آرمان خواهانه و عدالت طلبانه مسیر تعالی کشور را هموار کنند.
در واقع پویایی و استقلال رأی و دقت در وقت و عمر و عمل به وظیفه درراستای تحقق آرمان و ماموریت اصلی دانشگاه  یعنی کمک به پیشرفت و توسعه کشور و کسب علم و روان‌سازی چرخ تولید و صنعت کشور، که باید مورد توجه دانشجویان باشد زیرا آنان موتور طراحی راهکارها، ارائه سیاست ها، برنامه ریزی و در نهایت موتور تداوم  انقلاب به شمار می روند از این رو  باید با توجه به نقش اساسی آنان در حرکت فکری – علمی و مهندسی فرهنگی کشور جایگاه دانشجویان و دانشگاهیان را بهتر تعریف و تریسم کرد تا همانند گذشته دانشجویان به عنوان قشری اثرگذار در جامعه زمینه‌ساز تعالی و ارتقا  باشند.
بی گمان امروز نیزدانشجویان مرکز آموزش عالی کاشمر در کنار جامعه دانشگاهی کشور با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای ۱۶ آذر ۱۳۳۲ با  درک درست و داشتن بینش و بصیرت در مسائل مختلف، با تداوم راه استکبار و استعمار ستیزی ضمن ادامه راه  آن سه آذر اهورایی،  تلاش می کنند در راستای پیشرفت و توسعه کشور ثمربخش باشند.